- w trzydziestym ósmym też zaczęli bić monety z erzatzmatriału.
Dowcipniś się znalazł, psia krew.
Fakty optymizmem rzeczywiście nie napawają.
Powiecie, gdzie Rzym, gdzie Krym. Nie tak daleko, jak by się wydawało. Niecałe stulecie temu, mój dziadek Władysław miał okazję przekonać się o tym wracając z Symferopola do rodzinnego Żywca. Trochę statkiem, trochę koleją, trochę pieszo. Jego wspomnienia z wędrówki, najpierw na wschód w ucieczce przed wojną i w poszukiwaniu zatrudnienia (niedokończony absolwent akademii w Leoben zatrudnił się w Rosji między innymi przy budowie kolei - linia Sarabuz-Eupatoria, później w jakiejś cukrowni pod Charkowem) czyta się, jak powieść podróżniczą.
Nie jestem jednak aż takim pesymistą, by stwierdzić, że w zaistniałej sytuacji nie warto już niczym się zajmować. Co to, to nie.
Kolekcja rośnie, choć nie ilościowo. Konsekwentnie realizuję plan ograniczenia jej (któryż to już raz!) wyłącznie do monet polskich.
Nowe nabytki zajmują miejsce wycofywanych ze zbioru monet obcych. Te z kolei trafiają do "sklepiku" - zapraszam.
Szlifuję prezentację, ilustrację wykładu, który będę miał zaszczyt przedstawić 25 marca u Czapskich w Krakowie. Również zapraszam gorąco, mimo rosnącej tremy.
A wracając do nowych nabytków...
Oprócz drobiazgów, którymi już się tu pochwaliłem udało mi się zapełnić większość luk w drobnych monetach Księstwa Warszawskiego. Na razie bez silenia się na zgromadzenie różnych odmian i wariantów, choć kilka ciekawych też mam.
Dwa warianty pięciogroszówki 1812
Do pełni szczęścia brak mi dziesięciogroszówki z 1810 r. Autorzy katalogów nie doceniają jej rzadkości. U Czapskiego R3. Kamiński i Kopicki dali R5, ale częstotliwość występowania na rynku (a raczej jej brak) skłania mnie ku smutnej konstatacji - będzie trudniej, niż z groszem z 1752 r. Znacznie trudniej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Z powodu narastającej aktywności botów reklamowych i innych trolli wprowadzam moderowanie komentarzy.